لینو ونتورا
لینو ونتورا
۴۲ زبان
نهفتن
متن
کوچک
استاندارد
بزرگ
عرض
استاندارد
پهن
رنگ (آزمایشی)
خودکار
روشن
تیره
لینو ونتورا
نام هنگام تولدآنجلینو جوزفه پاسکواله ونتورا
زادهٔ۱۴ ژوئیهٔ ۱۹۱۹
پارما، ایتالیا
درگذشت۲۲ اکتبر ۱۹۸۷ (۶۸ سال)
سن کلو، او-دو-سن، فرانسه
ملیتایتالیایی
پیشهبازیگر
سالهای فعالیت۱۹۸۷–۱۹۵۲
جوایزجایزه سن سباستین (۱۹۷۳)
نامزد جایزه سزار (۱۹۸۳)
لینو ونتورا (به ایتالیایی: Lino Ventura) (زاده ۱۴ ژوئیه ۱۹۱۹ – درگذشته۲۲ اکتبر ۱۹۸۷) بازیگر ایتالیایی و یکی از مشهورترین ستارههای دهههای ۵۰ تا ۸۰ میلادی که بیشتر در فیلمهای فرانسوی ظاهر شده و به ایفای نقش پرداختهاست. لینو ونتورا از چهرههای مشخص مکتب نوی فرانسه دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی بود. او بدون پشتوانه هنری یکی از بازیگران برجستهٔ سینمای فرانسه و جهان برای سه دهه لقب گرفت.
زندگی
[ویرایش]
آنجلینو جوزفه پاسکواله ونتورا (به ایتالیایی: Angiolino Giuseppe Pasquale Ventura) با نام هنری لینو ونتورا (به ایتالیایی: Lino Ventura) در پارما ایتالیا متولد گردید. در سن ۸ سالگی ترک تحصیل کرد و بعد از آن به کارهای مختلفی پرداخت منجمله مکانیکی و کارگری و مدتی نیز به ورزش پرداخت و در مسابقات کشتی فرنگی قهرمانی اروپا در سال ۱۹۵۰ نیز شرکت داشت اما یک مصدومیت بد باعث شد که دیگر نتواند به ورزش ادامه دهد.
در تمام دوران حرفه ای خود یکی از محبوب ترین بازیگران سینمای فرانسه بود. او بدون هیچ لهجه ای فرانسوی صحبت می کرد و ایتالیایی را با لهجه مختصری فرانسوی صحبت می کرد.
در سال ۱۹۵۳ بهطور کاملاً اتفاقی، از طریق یکی از دوستانش به ژاک بکر، کارگردان مشهور فرانسوی معرفی شد. ژاک بکر که بهدنبال یک بازیگر ایتالیایی برای بازی در فیلمش Touchez pas au Grisbi میگشت، او را برای بازی در مقابل ژان گابن انتخاب کرد و این سرآغازی بود برای بازی لینو در سینما و همچنین آغازی برای دوستی اش با ژان گابن ستاره مشهور فرانسوی.
ونتورا و گابن پس از آن در فیلمهای متعددی باهم ظاهر شدند مانند (Razzia (۱۹۵۵، جنایت و مکافات (۱۹۵۶) و Le Rouge est Mis. لینو ونتورا و آلن دلون نیز دوستان صمیمی باهم بودند. در دهه ۶۰ در فیلمهای زیادی ظاهر شد؛ از فیلمهای درام گانگستری گرفته تا کمدیهای معمولی.
گرچه او ایتالیایی بود اما فقط در معدودی فیلم ایتالیایی بازی کرد مثل «آخرین داوری» (۱۹۶۱)، «اجساد مشهود» (۱۹۷۶) و «صد روز در پالرمو» (۱۹۸۴). تعداد بسیار زیادی از بازیهای او از تلویزیون ایران به نمایش درآمده است.
شاید شناخته شدهترین نقش او، نقش ژان والژان در فیلم بینوایان (۱۹۸۲) باشد که به خاطر آن نامزد جایزه سزار (اسکار فرانسوی) شد. لینو ونتورا تا آخرین سالهای عمرش به بازی در فیلم پرداخت. او در ۲۲ اکتبر ۱۹۸۷ سن کلو، فرانسه بر اثر بیماری قلبی دیده از جهان فروبست. وی یک دختر معلول داشت و سازمانی را برای حمایت از معلولان تشکیل داد.
در سال ۱۹۹۹ شهردار ناحیه ۹ پاریس، میدانی را به نام او نامگذاری کرد.
کارنامهٔ هنری
[ویرایش]
سینمایی
[ویرایش]
سالنام فیلمکارگردانهم بازی
۱۹۵۴Razziaهنری دکوئنژان گابن
۱۹۵۶قانون خیابانهارالف حبیبلوئی دوفونس
جنایت و مکافاتژرژ لامپنژان گابن
۱۹۵۷Le Rouge est Misژیل گرانژیهژان گابن و آنی ژیراردو
L'Étrange Monsieur Steveژن مورو
سه روز برای زنده ماندنژیل گرانژیهژن مورو
بازرس مگرهژان دلانوآژان گابن و آنی ژیراردو
آسانسوری به سمت اعداملویی مالژن مورو
عشاق مون پارناسژاک بکرژرار فیلیپ و لیلی پالمر
۱۹۵۹شاهدی در شهرادوارد مولیناروساندرا میلو و فرانکو فابریزی
۱۹۶۰ریسک بزرگکلود سوتهژان پل بلموندو و ساندرا میلو
۱۹۶۱شیرها رها شدهاندآنری ورنویکلودیا کاردیناله
آخرین داوریویتوریو دسیکافرناندل
۱۹۶۲اپرای سه پنی
۱۹۶۴Greed in the Sunآنری ورنوی
۱۹۶۵جانسپردن (اسلحهٔ دیکتاتور)کلود سوتهسیلوا کوشچینا
۱۹۶۶نفس دوباره (دومین باد)ژان-پیر ملویل
۱۹۶۷ماجراجویانروبر انریکوآلن دلون و جوانا شیمکوس
۱۹۶۹ارتش سایههاژان-پیر ملویلسیمون سینیوره
دسته سیسیلیهاآنری ورنویژان گابن، آلن دلون و ایرنه دمیک
۱۹۷۱ولگردهای رمروبر انریکوبریژیت باردو
۱۹۷۲ماجرا ماجراستکلود للوشژاک برل
کاغذهای والاچیترنس یانگچارلز برانسون و جیل ایرلند
۱۹۷۳سال نو مبارککلود للوش
غرب دوردستژاک برل
۱۹۷۴La Gifleایزابل آجانی و آنی ژیراردو
۱۹۷۵بازرس فرانسویپیر گرانیه دفر
۱۹۷۶جسدهای سرشناسفرانچسکو روزیفرناندو ری
۱۹۷۸تماس مدوزاجک گولدریچارد برتون و لی رمیک
پروانه روی شانهژاک دوره
۱۹۸۰عشاق یکشنبه
۱۹۸۱تحت بازداشتکلود میلر
۱۹۸۲بینوایان(دهه ۶۰ از ایران پخش شد نقش ژان والژان)[۱]روبر حسین
۱۹۸۲گردن کلفتبرنارد ژیرودو و کلودیا کاردیناله
۱۹۸۴صد روز در پالرموجوزپه فررا
۱۹۸۶شمشیر جیدونمایکل آندرسونراد استایگر
موسسه فر هنگی هنری آشتی 